ΣΥΝΕΧΗΣ ΔΙΑ ΒΙΟΥ ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗ : Αυτοάνοσα και Μη Αυτοάνοσα Νοσήματα στό στόμα

Ημερίδα για τα Αυτοάνοσα και Μη Αυτοάνοσα Νοσήματα στό στόμα

Νέες εξελίξεις Γνώσεις και Θεραπείες

Το ανοσοποιητικό σύστημα είναι ένα πολύπλοκο δίκτυο κυττάρων και άλλων στοιχείων και ο φυσιολογικός ρόλος του συστήματος είναι να προστατεύει τον οργανισμό και να αντιμετωπίζει τις λοιμώξεις που προκαλούνται από βακτήρια, ιούς και άλλα μικρόβια που εισβάλλουν στο σώμα .

 Όταν κάποιος πάσχει από ένα αυτοάνοσα νόσημα, το ανοσοποιητικό του σύστημα λανθασμένα επιτίθεται εναντίον του ίδιου του σώματός του, στοχεύοντας τα κύτταρα, τους ιστούς και τα όργανά του.

Υπάρχουν πολλά και διαφορετικά αυτοάνοσα νοσήματα,, καθένα από τα οποία μπορεί να προσβάλλει τον οργανισμό με διαφορετικούς τρόπους.

 Για παράδειγμα, η αυτοάνοση αντίδραση στρέφεται εναντίον του εγκεφάλου στη Σκλήρυνση κατά Πλάκας και εναντίον του εντέρου στη νόσο του Crohn.

 Σε άλλα αυτοάνοσα νοσήματα, όπως ο Συστηματικός Ερυθηματώδης Λύκος, οι ιστοί και τα όργανα που προσβάλλονται μπορεί να διαφέρουν από ασθενή σε ασθενή, όλοι όμως πάσχουν από την ίδια νόσο..πχ  Ένας ασθενής με "Λύκο" μπορεί να έχει προσβολή του δέρματος και των αρθρώσεων, ενώ κάποιος άλλος (να έχει προσβολή) του δέρματος, των νεφρών και των πνευμόνων.

 Τέλος, η βλάβη που προκαλείται από το ανοσοποιητικό σύστημα σε ορισμένους ιστούς μπορεί να είναι μόνιμη, ή και παροδική. 

Μεταδοτικότητα αυτοάνοσων  νοσημάτων:

 Ποτέ δεν έχει αποδειχθεί ότι κάποιο αυτοάνοσο νόσημα είναι μεταδοτικό, ότι «κολλάει». Τα αυτοάνοσα νοσήματα δε μεταδίδονται σε άλλους ανθρώπους όπως οι λοιμώξεις. και δεν σχετίζονται με το σύνδρομο επίκτητης Ανοσοανεπάρκειας (AIDS), ούτε συνδέονται με οποιαδήποτε  τρόπο με τον καρκίνο.

Κληρονομικότητα και αυτοάνοσα νοσήματα:

Τα γονίδια που κληρονομούν οι άνθρωποι συνεισφέρουν στην προδιάθεση για την εκδήλωση κάποιου αυτοάνοσου νοσήματος. Κάποιες νόσοι, όπως η ψωρίαση, μπορούν να εμφανιστούν σε μέλη της ίδιας οικογένειας. Αυτό οδηγεί στο συμπέρασμα πως ένα συγκεκριμένο γονίδιο ή ομάδα γονιδίων προδιαθέτει τα μέλη αυτής της οικογένειας για την εμφάνιση ψωρίασης.

Δηλαδή τα μέλη αυτής της οικογένειας έχουν μια μεγαλύτερη τάση ή πιθανότητα να εμφανίσουν αυτοάνοσα νοσήματα από ότι ο γενικός πληθυσμός. Για να εμφανίσουν όμως δε φτάνουν τα γονίδια, χρειάζεται να δράσουν και άλλοι παράγοντες. Επιπλέον, ορισμένα μέλη μιας οικογένειας μπορεί να κληρονομούν και να έχουν της ίδια ομάδα μη φυσιολογικών γονιδίων και όμως να εμφανίσουν διαφορετικά αυτοάνοσα νοσήματα. Για παράδειγμα, ένας πρώτος ξάδελφος μπορεί να έχει Λύκο, ένας άλλος Δερματομυοσίτιδα και μια από τις μητέρες να έχει Ρευματοειδή αρθρίτιδα.

 Παράγοντες επηρεασμού ενός Αυτοάνοσου Νοσήματος:

Είναι γνωστό ότι κάποια αυτοάνοσα νοσήματα πρωτοεμφανίζονται ή επιδεινώνονται από κάποια ερεθίσματα, όπως ιογενείς λοιμώξεις.

Πχ Το φως του ήλιου όχι μόνο ενεργοποιεί το Λύκο, αλλά μπορεί να επιδεινώσει την πορεία της νόσου.

Έχει παρατηρηθεί ότι το stress και τα έντονα ψυχολογικά προβλήματα επηρεάζουν τόσο στον χρόνο έναρξης αλλά και στην βαρύτητα των κλινικών συμπτωμάτων των  αυτοάνοσων νόσων  . 

Ποίοι Προσβάλλονται από τ΄ Αυτοάνοσα Νοσήματα :

Τα αυτοάνοσα νοσήματα επηρεάζουν εκατομμύρια ανθρώπους στον κόσμο και εκδηλώνονται συχνότερα στις γυναίκες.

Πολλά από τα αυτοάνοσα νοσήματα είναι σπάνια ενώ ορισμένα εμφανίζονται συχνότερα σε ορισμένους πληθυσμούς όπως για παράδειγμα, ο "Λύκος" είναι συχνότερος στις γυναίκες αφρικανικής και ισπανικής καταγωγής απ' ότι στις γυναίκες της καυκάσιας φυλής που προέρχονται από την Ευρώπη.

 Σχεδόν όλα τα όργανα και  συστήματα μπορεί να νοσήσουν από αυτοάνοσα νοσήματα

Πχ Νευρικό Σύστημα (πχ Σκλήρυνση κατά Πλάκας ,Βαριά Μυασθένεια , Αυτοάνοσες Νευροπάθειες Σύνδρομό Guillain-Barré )

Αίμα (πχ Αυτοάνοση Αιμολυτική Αναιμία ,Κακοήθης Αναιμία , Αυτοάνοση Θρομβοκυτταροπενία

Αιμοφόρα Αγγεία( πχ Κροταφική Αρτηρίτιδα ,Αντιφωσφολιπιδικό Σύνδρομο ,Αγγειίτιδες όπως η Κοκκιωμάτωση Wegener ,Νόσος του Αδαμαντιάδη Behçet. )

Ενδοκρινείς Αδένες(πχ Σακχαρώδης Διαβήτης Τύπου Ι ,Θυρεοειδίτιδα του Hashimoto , Αυτοάνοση ωοθηκίτιδα και ορχίτιδα ,Αυτοάνοση νόσος των επινεφριδίων αδένων. ) Γαστρεντερικό Σύστημα (πχ Νόσος του Crohn ,Ελκώδης Κολίτιδα , Πρωτοπαθής Χολική Κίρρωση , Αυτοάνοση Ηπατίτιδα. )

Δέρμα (πχ Λεύκη , Ψωρίαση ,  Ερπητοειδής Δερματίτιδα , Πέμφιγα + πεμφιγοειδές

Νόσηση Πολλών Οργάνων στα οποία περιλαμβάνονται και αυτά  του μυοσκελετικού συστήματος, δηλαδή μύες, αρθρώσεις, τένοντες κ.α.(πχ Αγκυλοποιητική Σπονδυλίτιδα ,Ρευματοειδής αρθρίτιδα ,Συστηματικός Ερυθηματώδης Λύκος ,Σκληρόδερμα , Πολυμυοσίτιδα ,Δερματομυοσίτιδα ,Σύνδρομο Sjogren. )

Τα νοσήματα με ανοσολογική παθογένεση έχουν ταξινομηθεί σε 2 ομάδες: Ι. αυτοάνοσα, και ΙΙ. μη-αυτοάνοσα.

Τα αυτοάνοσα νοσήματα του στόματος αποτελούν μια μεγάλη ομάδα νόσων που εκδηλώνονται με βλάβες στο βλεννογόνο του στόματος, αλλά και σε άλλους βλεννογόνους, το δέρμα, καθώς και άλλα όργανα και συστήματα.

Τα μη-αυτοάνοσα είναι εκείνα που στην παθογένεση τους εμπλέκονται ανοσολογικοί μηχανισμοί, χωρίς να πληρούν όμως όλα τα κριτήρια για να χαρακτηριστούν αυτοάνοσα.

Πολλά από τα αυτοάνοσα νοσήματα εμφανίζονται με κλινικά συμπτώματα στο στόμα, είτε αποκλειστικά μόνο σ΄ αυτό είτε και σε αυτό με άλλοτε άλλου βαθμού βαρύτητα.

Οι βλάβες στο στόμα και στις 2 ομάδες των νόσων είναι τις πιο πολλές φορές οι πιο πρώιμες ή και μοναδικές για πολύ καιρό, ώστε τα διαγνωστικά και θεραπευτικά προβλήματα που ανακύπτουν να είναι μεγάλα.

Νοσήματα όπως οι άφθες, το σύνδρομο Αδαμαντιάδη-Behçet, ο ομαλός λειχήνας, το σύνδρομο Sjögren, η πέμφιγα, το πεμφιγοειδές των βλεννογόνων, ο ερυθηματώδης λύκος, αποτελούν συχνά διαγνωστικά και θεραπευτικά προβλήματα.

Η μεγάλη πρόοδος στη Μοριακή Βιολογία οδήγησε στην ανάπτυξη τεχνικών μελέτης των αυτοάνοσων νόσων έτσι ώστε  πέραν των κλινικών και ιστοπαθολογικών κριτηρίων   η  διάγνωση να βασίζεται  πλέον σε  ανοσολογικά και μοριακά ευρήματα.

Στην ημερίδα αυτή διακεκριμένοι επιστήμονες από την Ελλάδα και το εξωτερικό, με μεγάλη εμπειρία, ανέπτυξαν όλες τις πρόσφατες εξελίξεις στην παθογένεση, τα νέα διαγνωστικά κριτήρια, κλινικά και εργαστηριακά, και  σκιαγράφησαν το θεραπευτικό περίγραμμα, με παλαιά και νέα φάρμακα.

Την ημερίδα οργάνωσε , ο επί 40 έτη  Δάσκαλος των Οδοντιάτρων αειθαλής διεθνούς φήμης καθηγητής Στοματολογίας Λάσκαρης Γεώργιος .

Την ημερίδα λάμπρυνε  ως προσκεκλημένος ειδικός ομιλητής, ο Καθηγητής και Διευθυντής του Τμήματος Μοριακής Βιολογίας του Παν. της Γενεύης (Ελβετία) και κορυφαίος διεθνώς ερευνητής, του καρκίνου του στόματος σε μοριακό και γενετικό επίπεδο, Θάνος Χαλαζωνίτης.

Η ημερίδα  βοήθησε τόσο τους ειδικούς Στοματολόγους αλλά και τους γενικούς Οδοντιάτρους ώστε να εφοδιασθούν με νέες γνώσεις που θα σηματοδοτήσουν περαιτέρω επιστημονικές διαδικασίες προς όφελος των ασθενών.

Σαν  επιγραμματικό συμπέρασμα της ημερίδας είναι   ,ότι , λίγο πολύ  στα αυτοάνοσα νοσήματα υπάρχει  μεγάλη πρόοδος στην έγκαιρο διάγνωση μέσω ανοσολογικών και μοριακών μεθόδων η οποία  έχει οδηγήσει στην έγκαιρο έναρξη της όποιας θεραπείας .

Το αποτέλεσμα είναι ότι στα περισσότερα  σοβαρά νοσήματα έχει αυξηθεί το ποσοστό επιβίωσης,  έχει μειωθεί  η θνησιμότητα και βέβαια  η βαρύτητα των κλινικών συμπτωμάτων.

Στις σχετικά  αθώες  αλλά  επώδυνες βλάβες όπως είναι οι άφθες στο στόμα,   δεν υπάρχει  αλλαγή στον τρόπο αντιμετώπισης των αλλά  ούτε και στα  φάρμακα θεραπείας

Αναλυτικά για τις άφθες στο στόμα θα  αναφερθούμε στην επόμενη ανάρτηση λίαν συντόμως.

 Συντάκτης

Κριτσωτάκης Σταύρος

Χειρ. Οδοντίατρος

Επιμέλεια

Κριτσωτάκη Μαρία Ειρήνη

Φοιτ. Οδοντιατρικής Σχολής ΕΚΠΑ

ΣΤΟΜΑΤΟΛΟΓΙΚΆ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΑ : Επιχείλιος Έρπης

ΤΙ ΕΙΝΑΙ?

Ο έρπης είναι ένας ιός γνωστός εδώ και 25 αιώνες και πήρε το όνομά του από τον Ιπποκράτη, ο οποίος είχε παρατηρήσει ότι αυτή η πάθηση  “έρπει”.

Ο έρπης όταν μολύνει ένα σημείο το σώματος, συνήθως τα χείλη (επιχείλιος) ή τα γεννητικά όργανα, έχει τη δυνατότητα να μολύνει στη συνέχεια και άλλα κοντινά ή μακρινά σημεία του σώματος. Έτσι, σήμερα ξέρουμε ότι ο έρπης πραγματικά μπορεί να “έρπει” από κύτταρο σε κύτταρο.

Ο ιός του έρπητα ονομάζεται HSV (Herpes Simplex Virus) και φυσικά είναι μεταδιδόμενος. Ανήκει σε μια οικογένεια ιών που αποτελείται από 150 περίπου στελέχη. Συγκεκριμένα, το στέλεχος HSV1 (έρπης τύπου 1)  συνήθως προκαλεί τον επιχείλιο έρπη (στα χείλη, στο στόμα και γενικότερα το πρόσωπο) και ο HSV2 (έρπης τύπου 2) συνήθως προκαλεί τον έρπη γεννητικών οργάνων. Άλλα μέλη της οικογένειας είναι ο έρπης ζωστήρας, που στην παιδική ηλικία προκαλεί ανεμοβλογιά και ο ιός Epstein-Barr, που προκαλεί την λοιμώδη μονοπυρήνωση, τη λεγόμενη “ασθένεια του φιλιού”.

Πολλές φορές λέγεται και σπυρί του πυρετού. 

ΑΠΟ ΤΙ ΠΡΟΚΑΛΕΙΤΑΙ?

Σχεδόν το 80% του ενήλικα πληθυσμού είναι φορέας του ιού. Αυτό συμβαίνει γιατί η αρχική μόλυνση από τον HSV1 συμβαίνει, συνήθως πριν την ηλικία των 20, στην παιδική ή εφηβική ηλικία. Συνήθως, ωστόσο, περνά απαρατήρητη επειδή αρκετά από τα συμπτώματα της είναι ίδια με αυτά ενός απλού κρυολογήματος ή μιας λοίμωξης του λαιμού. Σε ορισμένες περιπτώσεις, μπορεί επίσης να οφείλεται και στον έρπη τύπου ΙΙ που προκαλεί τον έρπη των γεννητικών οργάνων.

Μετά την υποχώρηση των συμπτωμάτων της αρχικής μόλυνσης, ο ιός παραμένει για πάντα στις νευρικές ίνες της περιοχής που είχε μολύνει, σε λανθάνουσα κατάσταση . Σε αρκετά άτομα, περίπου 20-40% των φορέων, ο ιός μπορεί να ενεργοποιείται ξανά κατά περιόδους.

Η αιτιολογία παραμένει άγνωστη, και η επανεμφάνιση του επιχείλιου έρπητα συνδέεται συνήθως με μειωμένη αντίσταση του οργανισμού και με  παράγοντες όπως:

• Μόλυνση μέσω επαφής με μολυσμένα άτομα
• Άγχος, στενοχώρια
• Πυρετός
• Κρυολόγημα, γρίπη
• Υπερβολική έκθεση στον ήλιο (υπεριώδεις ακτίνες)
• Τραύμα ή σκάσιμο στα χείλη
• Εμμηνόρροια
• Εξασθενημένο ανοσοποιητικό (π.χ. ασθενείς με AIDS, καρκίνο, μεταμόσχευση)
• Γενετική προδιάθεση

ΣΥΜΠΤΩΜΑΤΑ

Η πρώτη ένδειξη για την εμφάνιση του επιχείλιου έρπητα είναι μια διάχυτη αίσθηση καψίματος, μουδιάσματος ή κνησμού στο σημείο, η οποία ακολουθείται από εμφάνιση ελαφρού οιδήματος και ερυθρότητας. Μέσα στις επόμενες 24 με 48 ώρες εμφανίζεται μια ή περισσότερες μικρές φυσαλίδες  που περιέχουν διαυγές κιτρινωπό υγρό.

Ο ιός του έρπητα εκδηλώνεται κατά κανόνα έξω από το στόμα, στην επιδερμίδα του προσώπου, πάνω ή γύρω από τα χείλη, στο πηγούνι, τα ρουθούνια ή το μάγουλο.

Το πιο συνηθισμένο σημείο εμφάνισης του επιχείλιου έρπητα είναι κοντά στις γωνίες των χειλέων. Μερικές φορές όμως, ιδίως σε ασθενείς με εξασθενημένο ανοσοποιητικό σύστημα, μπορεί εκδηλωθεί και στο εσωτερικό της στοματικής κοιλότητας (ερπητική στοματίτιδα), κυρίως στα ούλα και τον ουρανίσκο,.

Ερπητική Στοματίτιδα με προσβολή της γλώσσας

Στις επόμενες 24-48 ώρες, οι φυσαλίδες σπάνε δημιουργώντας ένα επώδυνο ανοικτό έλκος (πληγή) και απελευθερώνοντας το υγρό που περιέχει τον ιό. 

Στην περιοχή υπάρχει έντονο αίσθημα καψίματος. Σπάνια, μπορεί να εμφανισθεί ελαφρύς πυρετός και αίσθημα αδιαθεσίας. Σε αυτό το στάδιο υπάρχει ο μεγαλύτερος κίνδυνος μετάδοσης του ιού.

Μετά το σπάσιμο των φυσαλίδων η περιοχή αρχίζει να ξεραίνεται και δημιουργείται μια κρούστα. Η κρούστα αυτή μπορεί να σκάσει ή να απομακρυνθεί (αποκαλύπτοντας ξανά το έλκος και προκαλώντας μικρή αιμορραγία) και να επανα δημιουργηθεί αρκετές φορές μέχρι να ολοκληρωθεί η επούλωση της πληγής.

Η διαδικασία επούλωσης ολοκληρώνεται μέσα σε 7-10 ημέρες, μετά την έναρξη των συμπτωμάτων.

ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΣΗ

Σε υγιή άτομα, ο επιχείλιος έρπης δε χρειάζεται ειδική θεραπεία, καθώς υποχωρεί μόνος του όταν ολοκληρώσει τον κύκλο του (περίπου 10 μέρες), χωρίς να αφήνει ουλές. Ιατρική αντιμετώπιση χρειάζεται μόνο αν επεκταθεί η μόλυνση στο εσωτερικό του στόματος, προκαλώντας δυσκολία στην κατάποση, αν εκδηλωθεί πυρετός, ή αν οι φυσαλίδες αρχίσουν να πολλαπλασιάζονται και να απλώνονται, αντί να υποχωρούν.

Κανένα φάρμακο δεν έχει αποδειχθεί ότι δρα θεραπευτικά επαρκώς στις βλάβες στα χείλη από δευτερογενή ή υποτροπιάζουσες  λοιμώξεις  που προκαλεί ο ιός του απλού έρπητα.

Εμβόλιο με πλήρη ιό υπάρχει αλλά εκφράζονται φόβοι ότι είναι ογκογόνο. Γίνεται προσπάθεια παρασκευής εμβολίων με αθώα τμήματα του ιού.

Φάρμακα που καυτηριάζουν την περιοχή δεν ενδείκνυνται

Διάφορα σκευάσματα κυκλοφορούν στην αγορά οπως χάπια, τοπικές κρέμες , τσιρότα κλπ τα οποία δεν προσφέρουν θεραπεία με την έννοια της οριστικής εξάλειψης.

Τα φάρμακα και οι τρόποι αντιμετώπισης  που προτείνονται, περιορίζονται στην επίσπευση της επούλωσης και την ανακούφιση από τα επώδυνα συμπτώματα.

Οι ακόλουθες συμβουλές μπορεί να σας φανούν χρήσιμες: 

• Αν νιώσετε κάποια ενόχληση που μπορεί να είναι προμήνυμα επιχείλιου έρπητα, χρησιμοποιείστε αμέσως κάποια από τις ειδικές κρέμες που μειώνουν την ένταση και διάρκεια των συμπτωμάτων, όπως είναι αυτές που περιέχουν ακυκλοβίρη (Zovirax), φαμσικλοβίρη και βαλασικλοβίρη. Αυτές επιταχύνουν ελαφρά την διαδικασία επούλωσης, αλλά το σημαντικότερο είναι ότι μειώνουν τον κίνδυνο επέκτασης της μόλυνσης ή μετάδοσης του ιού σε άλλα άτομα. 

• Πλέον, κυκλοφορούν στα φαρμακεία μικρά διάφανα επιθέματα (π.χ. Compeed) που περιέχουν καταπραϋντικές ουσίες. Εφαρμόζοντας αυτά τα μικρά τσιρότα στην περιοχή της λοίμωξης, ανακουφίζονται τα συμπτώματα και διευκολύνεται η επούλωση, απομονώνοντας και προστατεύοντας την μολυσμένη περιοχή. Διευκολύνουν, επίσης, την κάλυψη των αντιαισθητικών φυσαλίδων και μειώνουν τον κίνδυνο μετάδοσης. 

Κεραλοιφή μελισσόχορτου

• Τα κρύα επιθέματα ανακουφίζουν από τον πόνο. 

• Αν ο πόνος είναι πολύ ενοχλητικός, πάρτε ένα κοινό παυσίπονο. 

• Το μελισσόχορτο (lemon balm) είναι ένα βότανο που πιστεύεται ότι βοηθά. 

• Μην αγγίζετε ή σπάτε τις φυσαλίδες με το υγρό για να μειωθεί ο κίνδυνος μετάδοσης. 

• Από τη βλάβη στο χείλος μπορεί να μολυνθεί το δάκτυλο όταν ακουμπά στην πληγή και εν συνεχεία το μάτι αν το τρίψει ο πάσχων με το μολυσμένο δάκτυλο και άλλα σημεία του δέρματος. 

• Πλένετε καλά τα χέρια σας. Χρειάζεται ιδιαίτερη προσοχή στον χειρισμό των φακών επαφής για να μην μεταφερθεί η μόλυνση στα μάτια, καθώς εκεί υπάρχει αυξημένος κίνδυνος μόλυνσης με αποτέλεσμα κοκκίνισμα, πόνο και έλκος του κερατοειδούς χιτώνα. Η κατάσταση αυτή απειλεί την όραση. Για αυτό όταν υπάρχει υποψία εξάπλωσης της μόλυνσης στα μάτια, επιβάλλεται άμεση ειδική αντιική θεραπεία και εξειδικευμένη περίθαλψη. 

• Όταν έχουμε ερπητική στοματίτιδα τρώτε κρύες και μαλακές τροφές. Αποφύγετε σκληρά, αλμυρά, καυτερά, ή πικάντικα φαγητά. 

Όχι στον Οδοντίατρο για εργασίες παρά μόνο για συμβουλές

• Αν ο έρπης είναι επιχείλιος  απφεύγετε να  ανοίγετε πολύ το στόμα (Φαγητό, γέλιο, χασμουρητό) ώστε να τεντώνεται το χείλος και να αιμορραγεί με αποτέλεσμα να αργεί η επούλωση .

• Μην πηγαίνετε αυτό το διάστημα στον οδοντίατρο όταν έχετε να κάνετε εργασία για την οποία απαιτείται παραμείνετε για πολύ ώρα με ανοιχτό το στόμα και τεντωμένα χείλη. 

Επιθέματα σκόρδου

Τοποθέτηση πάγου πολλές φορές

• Αποφεύγετε την τοποθέτηση καλλυντικών π.χ. make-up γιατί δυσχεραίνουν την επούλωση των πληγών και προδιαθέτουν για μικροβιακή επιμόλυνση.
• Υπάρχουν και παλιές πατροπαράδοτες «πρακτικές θεραπείες»,  όπως επανειλημμένη τοποθέτηση πάγου ή
  σκόρδου επάνω στην πάσχουσα περιοχή  ,οι οποίες είναι αθώες οπότε και αν τις εφαρμόσετε εσείς θα δείτε αν υπάρχει  αποτέλεσμα!
• Ορισμένες ηλεκτρονικές συσκευές που υποτίθεται επιταχύνουν την ίαση δεν φαίνονται   να είναι αρκούντως αποτελεσματικές!

ΠΡΟΛΗΨΗ

Για να προλάβουμε την πρωτογενή μόλυνση από τον ιό του έρπητα πρέπει να αποφεύγουμε την επαφή με άτομα που έχουν συμπτώματα πρωτογενούς ή δευτερογενούς μόλυνσης. Δυστυχώς όμως, στα περισσότερα άτομα ο ιός έχει ήδη μεταδοθεί κατά την παιδική ηλικία, κατά την οποία είναι δύσκολο να εφαρμοστούν οι κανόνες προστασίας.

Από την στιγμή, λοιπόν, που έχουμε ήδη προσβληθεί από τον ιό του απλού έρπητα τύπου 1, δεν υπάρχει ουσιαστική θεραπεία που να μπορεί να εξαλείψει τον ιό, όπως αναφέραμε και προηγουμένως. Γι’ αυτό μπορούμε να εστιάσουμε στην πρόληψη, όσο το δυνατόν, της επανεμφάνισης των συμπτωμάτων.

• Αποφύγετε την σωματική επαφή με άτομα που εμφανίζουν συμπτώματα επιχείλιου έρπητα.
• Μην μοιράζεστε αντικείμενα προσωκής χρήσης με άλλα τομα (οδοντόβουρτσα,
  
  
  
  
  
  ξυραφάκια, πετσέτες). 
• Μην πίνετε ή τρώτε από το ίδιο ποτήρι / πιάτο με άτομα που έχουν ενεργό λοίμωξη.
• Μειώστε το άγχος με ασκήσεις χαλάρωσης.
• Αν έχετε συχνά επεισόδια εμφάνισης του έρπητα, ο γιατρός σας μπορεί να σας συστήσει προληπτική αντιική  θεραπεία.
• Μην εκτίθεστε στον δυνατό ήλιο. Χρησιμοποιείτε αντηλιακή κρέμα στο πρόσωπο και τα χείλια για προστασία από την υπεριώδη ακτινοβολία.
• Αποφεύγετε σκληρές τροφές που μπορεί να γδάρουν τα χείλη ή τα ούλα.
• Έρευνες έχουν συνδέσει τροφές που περιέχουν το αμινοξύ αργινίνη (π.χ. καφές, σοκολάτα, ξηροί καρποί, βρώμη, σταφίδες, ψωμί ολικής αλέσεως, καστανό ρύζι, καρύδα, φακές) με την εμφάνιση επιχείλιου έρπητα. Η αργινίνη είναι ένα αμινοξύ που παρέχει την «τροφή» που είναι αναγκαία για την επιβίωση του ιού του έρπητα.
  
• Η αρνητική επίδραση της αργινίνης μπορεί να αντιμετωπιστεί με τη λήψη τροφών που περιέχουν λυσίνη, ένα άλλο αμινοξύ που βοηθά στην καταπολέμηση του έρπητα και την πρόληψη της εξάπλωσής του. Τέτοιες τροφές είναι το τυρί, το κοτόπουλο, τα αυγά, τα ψάρια, το γάλα, οι πατάτες, το βόειο κρέας, η μαγιά μπύρας, το γιαούρτι, τα λάχανα, το αβοκάντο, η παπάγια, το μάνγκο, τα βερίκοκα, τα μήλα, τα σύκα, και τα παντζάρια.  
• Τρώτε αρκετά φρούτα και λαχανικά που περιέχουν βιταμίνη C και φλαβονοϊδή, που ενισχύουν την επουλωτική ικανότητα του ανθρώπινου οργανισμού.
• Πίνετε αρκετά υγρά για να αποφύγετε αφυδάτωση του οργανισμού, που προκαλεί σκασίματα της επιδερμίδας.
• Χρησιμοποιείτε τις ειδικές «ενυδατικές» κρέμες για να αποφύγετε το σκάσιμο των χειλιών τον χειμώνα.

ΕΠΙΛΟΓΟΣ

Προσέχετε να μη μολυνθείτε και να μη μολύνετε τους άλλους μ’ έναν ιό ο οποίος δεν είναι επικίνδυνος αλλά σίγουρα  θα σας κάνει την ζωή δύσκολη ειδικά όσο περνά η ηλικία!


 Έρευνα - Συγγραφή :
Μαρία Ειρήνη Κριτσωτάκη 

Φοιτ. Οδοντιατρικής Σχολής ΕΚΠΑ 

Επιμέλεια : 

Κριτσωτάκης Σταύρος  

Χειρ. Οδοντίατρος